To 1799 ο Αλή Πασάς την καταλαμβάνει ενώ το 1811 παρά την συνθήκη του Πασσάροβιτς υψώνει στην περιοχή φρούριο απέναντι από την Κέρκυρα.
Με την πτώση του Αλή περνάει στα χέρια του σουλτάνου, και στα 1823 ο οικισμός πάνω στο βουνό καταστρέφεται από μεγάλο σεισμό. Το 1833 επισκευάζεται και επεκτείνεται η κεντρική εκκλησία του Α. Γεωργίου.
Δεύτερος σεισμός στα 1872 που κράτησε πάνω από ένα μήνα κατέστρεψε εντελώς τον οικισμό. Το 1912 απελευθερώνεται από τον Ελληνικό στρατό (μεγάλη βοήθεια στην εθνική υπόθεση πρόσφερε ο Σαγιαδινός Γρηγόριος Τσόγκας που αργότερα έγινε βουλευτής).
Το 1943 οι Γερμανοί μαζί με τους Αλβανοτσάμηδες του γειτονικού μουσουλμανικού χωριού Λιόψη, έκαψαν το χωριό και οι κάτοικοί του σκορπίστηκαν στα χωριά προς τα βόρεια ενώ όταν τέλειωσε ο πόλεμος οδηγήθηκαν από το στρατό στην Κέρκυρα για την περίοδο του εμφύλιου. Γύρισαν λίγο πριν τη λήξη τους αλλά δεν τους επέτρεψαν να κατοικήσουν στο παλιό χωριό αλλά σε καλύβες στην παραλία.
Από το 1950 με πυρήνα λίγα σπίτια που φτιάχτηκαν από το κράτος , δημιουργήθηκε το καινούριο χωριό κοντά στη θάλασσα και τον κάμπο που από τα χέρια των Αλβανοτσάμηδων πέρασε σ’ αυτούς και άλλους πρόσφυγες από την Ήπειρο.
Με κέντρο τον οικισμό της παλιάς Σαγιάδας ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφτεί πλήθος αρχαιολογικών χώρων στην περιοχή, καθώς και χώρους ευρύτερου ενδιαφέροντος:
Γιτάνη: Κοντά στο φράγμα του ποταμού. Πόλη Ελληνιστικών χρόνων.
Μαστιλίτσα: Πάνω στον ομώνυμο λόφο στο κέντρο του κάμπου. Οικισμός Ελληνιστικών χρόνων.
Στροβίλι: Πάνω στον κωνικό λόφο στη «λωρίδα Σαγιάδας». Βυζαντινό φρούριο.
Πύργος Σαγιάδας: Μέσα στη θάλασσα στην περιοχή των αλυκών. Μεσαιωνικό οχυρό.
Ακόμα ο επισκέπτης βαδίζοντας πάνω στα παλιά μονοπάτια και καλντερίμια, μπορεί να επισκεφτεί εκτός από τους παραπάνω αρχαιολογικούς χώρους και το δέλτα του ποταμού Καλαμά που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον από την άποψη της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής και προσελκύει ήδη δεκάδες μελετητές από όλον τον κόσμο.
Οι πιο σημαντικές παραλίες της Σαγιάδας είναι το Κεραμίδι και το Στροβίλι